WOJEWODA PODLASKI
15-213 Białystok, ul. Mickiewicza 3 Białystok, 28 grudnia 2005r.
PN.II.B.G.0911 - 188/05
ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE
Na podstawie art. 91 ust. 1
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z
2001 roku Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23,poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr
162, poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203, oraz z 2005 r.
Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457)
stwierdzam nieważność
§ 23 pkt
1 uchwały Nr XLVIII/231/05 Rady Miasta Bielsk Podlaski z dnia 29 listopada 2005
r. o uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru
zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w rejonie ul. Szarych Szeregów w Bielsku
Podlaskim.
UZASADNIENIE
W dniu 29 listopada 2005 roku Rada
Miasta Bielsk Podlaski podjęła uchwałę Nr XLVIII/231/05 o uchwaleniu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zabudowy
mieszkaniowej jednorodzinnej w rejonie ul. Szarych Szeregów w Bielsku
Podlaskim. W dniu 5 grudnia 2005 r. uchwała wpłynęła do Podlaskiego Urzędu
Wojewódzkiego w Białymstoku.
Przeprowadzona analiza wykazała, iż §
23 pkt 1 uchwały podjęty został
z
naruszeniem prawa, w związku z czym w dniu 22 grudnia 2005 r. wszczęte zostało
postępowanie nadzorcze w sprawie stwierdzenia jego nieważności.
Rada Miasta w powyższym zapisie
ustaliła 0% stawkę służącą naliczaniu opłaty z tytułu wzrostu wartości
nieruchomości w związku z uchwaleniem planu, dla terenów stanowiących własność
Gminy Miejskiej Bielsk Podlaski lub nabywanych przez miasto na cele publiczne.
Jednocześnie Rada Miasta nie ustaliła
stawki procentowej służącej naliczaniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości
nieruchomości dla pozostałych terenów zabudowanych, objętych ustaleniami planu
miejscowego. Powyższe uregulowanie jest sprzeczne z postanowieniami art. 15
ust. 2 pkt
12 w związku z art. 36 ust.4
ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm).
Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
w planie miejscowym określa się obowiązkowo stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36
ust. 4 ustawy.
Stosownie zaś do przywołanego wyżej
art. 36 ust. 4, jeżeli w związku
z
uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a
właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo
prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w
stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem
własnym gminy. Nie może ona być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości.
Powyższy przepis wprowadza obowiązek
określenia jednorazowej opłaty pobieranej w razie zbycia nieruchomości, której
wartość wzrosła w związku
z
uchwaleniem lub zmianą planu.
Na obligatoryjny charakter określenia
procentowego opłaty wskazuje chociażby użyte w cytowanym wyżej przepisie
kategoryczne sformułowanie "wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera
jednorazową opłatę". Skoro zaś ustawodawca przesądza o istnieniu prawnego
obowiązku wniesienia
opłaty w
okolicznościach wymienionych w przepisie art. 36 ust. 4 ustawy
o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to zakres swobody
w
ustalaniu jej przez właściwy organ doznaje ograniczenia nie tylko co do
przekroczenia określonej w ustawie górnej wysokości 30 %, ale także wyklucza
możliwość odstąpienia od jej ustalenia lub zastosowania stawki zerowej.
Odstąpienie od ustalenia stawki
opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie tylko nie mieści się w
granicach prawnych wynikających
z
przepisu art. 36 ust. 4 ustawy, lecz również prowadziłoby do zniweczenia woli
ustawodawcy wskazującego na rentę planistyczną jako jeden z elementów systemu
danin o charakterze publicznym, a także dochodu budżetu gminy.
Ponadto, jeżeli ustawodawca nie
dokonał zróżnicowania ze względu na właściciela nieruchomości domniemywać
należy, iż bez znaczenia jest fakt między jakimi
podmiotami następuje wzajemne rozliczenie. Obowiązek pobierania opłat dotyczy
każdego.
Powyższe stanowisko ma swoje
odzwierciedlenie w istniejącym orzecznictwie, np.
wyroku II SA/Wr 1193/02 z dnia 6 września 2002 r.
(OSS 2003/1/15) czy wyroku IV SA 889/97 z dnia 28 kwietnia 1999 r. (LEX Nr
47308).
Mając powyższe na względzie,
stwierdzenie nieważności § 23 pkt 1 uchwały jest
zasadne.
Na niniejsze rozstrzygnięcie służy
gminie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Białymstoku za pośrednictwem Wojewody Podlaskiego w terminie 30 dni od daty
jego doręczenia.
Otrzymuje:
Rada Miasta Bielsk Podlaski
p.o. Wojewody Podlaskiego
/-/ Jerzy Półjanowicz