WOJEWODA PODLASKI
15-213 Białystok, ul. Mickiewicza 3 Białystok, 28 grudnia 2005r.
PN.II.B.G.0911 - 191/05
ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE
Na podstawie art. 91 ust. 1
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z
2001 roku Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23,poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr
162, poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203, oraz z 2005 r.
Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457)
stwierdzam nieważność
§ 33 pkt
1 uchwały Nr XLVIII/234/05 Rady Miasta Bielsk Podlaski z dnia 29 listopada 2005
r. o uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w
Bielsku Podlaskim, ograniczonego ulicami: Białowieską, Pogodną i Warzywną oraz
granicą miasta.
UZASADNIENIE
W dniu 29 listopada 2005 roku Rada
Miasta Bielsk Podlaski podjęła uchwałę Nr XLVIII/234/05 o uchwaleniu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w Bielsku Podlaskim, ograniczonego ulicami:
Białowieską, Pogodną i Warzywną oraz granicą miasta. W dniu 5 grudnia 2005 r.
uchwała wpłynęła do Podlaskiego Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku.
Przeprowadzona analiza wykazała, iż §
33 pkt 1 uchwały podjęty został z naruszeniem prawa,
w związku z czym w dniu 22 grudnia 2005 r. wszczęte
zostało postępowanie nadzorcze w sprawie stwierdzenia jego nieważności.
Rada Miasta w powyższym zapisie
ustaliła 0% stawkę służącą naliczaniu opłaty z tytułu wzrostu wartości
nieruchomości w związku z uchwaleniem planu, dla terenów stanowiących własność
Gminy Miejskiej Bielsk Podlaski lub nabywanych przez miasto na cele publiczne.
Jednocześnie Rada Miasta nie ustaliła
stawki procentowej służącej naliczaniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu
wartości nieruchomości dla pozostałych terenów zabudowanych, objętych
ustaleniami planu miejscowego. Powyższe uregulowanie jest sprzeczne z
postanowieniami art. 15 ust. 2 pkt 12 w związku z
art. 36 ust.4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm).
Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
w planie miejscowym określa się obowiązkowo stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36
ust. 4 ustawy.
Stosownie zaś do przywołanego wyżej
art. 36 ust. 4, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego
zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty
zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera
jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do
wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Nie może
ona być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości.
Powyższy przepis wprowadza obowiązek
określenia jednorazowej opłaty pobieranej w razie zbycia nieruchomości, której
wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu.
Na obligatoryjny charakter określenia
procentowego opłaty wskazuje chociażby użyte w cytowanym wyżej przepisie
kategoryczne sformułowanie "wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera
jednorazową opłatę". Skoro zaś ustawodawca przesądza o istnieniu prawnego
obowiązku wniesienia opłaty w okolicznościach wymienionych w przepisie art. 36
ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to zakres swobody
w ustalaniu jej przez właściwy organ doznaje ograniczenia nie tylko co do przekroczenia określonej w ustawie górnej
wysokości 30 %, ale także wyklucza możliwość odstąpienia od jej ustalenia lub
zastosowania stawki zerowej.
Odstąpienie od ustalenia stawki opłaty
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie tylko nie mieści się w granicach
prawnych wynikających z przepisu art. 36 ust. 4 ustawy, lecz również
prowadziłoby do zniweczenia woli ustawodawcy wskazującego na rentę planistyczną
jako jeden z elementów systemu danin o charakterze publicznym, a także dochodu
budżetu gminy.
Ponadto, jeżeli ustawodawca nie
dokonał zróżnicowania ze względu na właściciela nieruchomości domniemywać
należy, iż bez znaczenia jest fakt między jakimi
podmiotami następuje wzajemne rozliczenie. Obowiązek pobierania opłat dotyczy
każdego.
Powyższe stanowisko ma swoje
odzwierciedlenie w istniejącym orzecznictwie, np.
wyroku II SA/Wr 1193/02 z dnia 6 września 2002 r.
(OSS 2003/1/15) czy wyroku IV SA 889/97 z dnia 28 kwietnia 1999 r. (LEX Nr
47308).
Mając powyższe na względzie,
stwierdzenie nieważności § 33 pkt 1 uchwały jest
zasadne.
Na niniejsze rozstrzygnięcie służy
gminie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Białymstoku za pośrednictwem Wojewody Podlaskiego w terminie 30 dni od daty
jego doręczenia.
Otrzymuje:
Rada Miasta Bielsk Podlaski
p.o. Wojewody Podlaskiego
/-/ Jerzy Półjanowicz