WOJEWODA PODLASKI
15-213 Białystok, ul. Mickiewicza 3
tel. (085) 741-59-78

Białystok, 26 czerwca 2006 r.

PN.II.A.Ch.0911 - 106/06

ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 roku Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203, z 2005 r. Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 128)

stwierdzam nieważność

§ 2 ust. 2 w części „gruntów rolnych kl. IV zlokalizowanych na terenie 5.2R/AG/MN/EE/Ls i”, § 6 ust. 1 w części „5.11M/Ls” i ust. 3 oraz ust. 5 w części „5.11M/Ls”, § 10 ust. 1 w części „5.4MN/Ls” i ust. 3 w części „5.4 MN/Ls”, § 16, § 30 pkt 5 w części „5.11M/Ls”, pkt 6 w części „5.11M/Ls” i pkt 7 oraz pkt 8, § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 30% w części „5.4MN/Ls” i w części „5.11M/Ls” oraz § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 0% uchwały Nr LVII/675/06 Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Zawady w Białymstoku.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2006 r. Rada Miejska Białegostoku podjęła uchwałę Nr LVII/675/06 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Zawady w Białymstoku. Powyższa uchwała w dniu 31 maja 2006 r. wpłynęła do organu nadzoru.

Przeprowadzona analiza wykazała, iż część zapisów uchwały została podjęta z naruszeniem prawa, w związku z czym w dniu 22 czerwca 2006 roku wszczęte zostało postępowanie nadzorcze w sprawie stwierdzenia ich nieważności.

Rada Miejska Białegostoku postanowieniami § 16 Planu, na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 5.1R/AG/MN/EE/Ls i 5.2R/AG/MN/EE/Ls wprowadziła kilka różnych przeznaczeń terenu na jednym obszarze planistycznym: grunty rolne, działalność o profilu agroturystycznym, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, napowietrzne linie elektroenergetyczne oraz lasy, nie rozróżniając ich planistycznie. Jednocześnie w zapisach § 2 ust. 2 i § 30 pkt 7 oraz pkt 8 przedmiotowej uchwały wprowadziła m.in. dodatkowe uregulowania dotyczące terenów 5.1R/AG/MN/EE/Ls i 5.2R/AG/MN/EE/Ls.

Zapisy § 6 m. in. na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 5.11M/Ls przewidziały na tym obszarze zabudowę mieszkaniową i lasy, jednocześnie nie rozróżniając tych terenów. Inne uregulowania dotyczące terenu 5.11M/Ls zostały zawarte w części postanowień § 30 pkt 5 i 6 oraz § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 30%.

Natomiast § 10 Planu m.in. na obszarze planistycznym oznaczonym symbolem 5.4MN/Ls przewidział zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz lasy bez wyodrębnienia planistycznego, mimo różnego przeznaczenia tych terenów. Dodatkowe regulacje dotyczące m.in. terenu 5.4MN/Ls zawiera § 42 pkt 1 ustalający stawkę procentową w wysokości 30%.

Powołane wyżej zapisy planu, które wprowadzają kilka różnych przeznaczeń terenu na jednym obszarze planistycznym nie precyzując ich położenia, naruszają postanowienia art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm) zgodnie z którymi w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Ponadto przypisanie do jednego planistycznego obszaru, jako dopuszczalnych kilku różnych przeznaczeń, bez jednoczesnego rozgraniczenia terenów o różnym przeznaczeniu powoduje brak określenia zasad kształtowania przestrzeni na tym obszarze.

Brak rozgraniczenia terenów o różnym przeznaczeniu w planie miejscowym stanowi naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, co zgodnie z art. 28 cytowanej ustawy powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części.

Dodatkowo należy zauważyć, iż w związku z brakiem jednoznacznego wyodrębnienia, na obszarach 5.1R/AG/MN/EE/Ls i 5.2R/AG/MN/EE/Ls, obszarów leśnych jako obszarów planistycznych, niemożliwe jest stwierdzenie czy jest to zgodne ze studium. Studium bowiem w przeciwieństwie do Planu określa konkretne usytuowanie obszarów leśnych i obszarów systemu przyrodniczego.

Przeprowadzona analiza przedmiotowej uchwały wykazała również, że zapis § 42 pkt 1 ustalający stawkę procentową służącą naliczaniu jednorazowej opłaty w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w odniesieniu do terenów oznaczonych symbolem: 1.1OS, 1.5GK, 1.6W/ZP, 1.8W/ZP, 1.9EE, 1.13EE, 2.1R/EE, 2.2EE, 2.4Kx, 2.6Kx, 2.8Kx, 2.10W, 2.12EE, 2.14EE, 2.15EE, 2.17EE, 3.2EE, 3.4Kx, 3.7U, 3.10.1MN, 3.12EE, 4.1U, 4.2U, 4.3MN, 4.5GK, 4.8EE, 4.9EE, 4.12Kx, 4.15EE, 5.1R/AG/MN/EE/Ls, 5.2R/AG/MN/EE/Ls, 5.3Kx, 5.5EE/Ls, 5.7EE, 5.9W, 5.10EE, 5.13W, 5.16EE, 5.17EE, KDW-23, KDW-24, 4.16KD-Dw oraz ulic i terenów oznaczonych graficznie na rysunku planu o dużym stopniu zainwestowania w wysokości 0% (słownie: zero procent) został podjęty z naruszeniem prawa.

Powyższy zapis dotyczący przyjęcia zerowej stawki opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest sprzeczny z uregulowaniami art. 15 ust. 2 pkt 12 w związku z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przywołanego wyżej art. 36 ust. 4 ustawy, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Nie może ona być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości.

Powyższy przepis wprowadza obowiązek określenia jednorazowej opłaty pobieranej w razie zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu.

Na obligatoryjny charakter określenia procentowego opłaty wskazuje chociażby użyte w cytowanym wyżej przepisie kategoryczne sformułowanie "wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę". Skoro zaś ustawodawca przesądza o istnieniu prawnego obowiązku wniesienia opłaty w okolicznościach wymienionych w przepisie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to zakres swobody w orzekaniu o jej wysokości przez właściwy organ doznaje ograniczenia nie tylko co do przekroczenia określonej w ustawie górnej wysokości 30 %, ale także wyklucza możliwość zastosowania stawki zerowej.

Ustalenie stawki zerowej nie tylko nie mieści się w granicach prawnych wynikających z przepisu art. 36 ust. 4 ustawy, lecz również prowadziłoby do zniweczenia woli ustawodawcy wskazującego na rentę planistyczną jako jeden z elementów systemu danin o charakterze publicznym, a także dochodu budżetu gminy. Ponadto, jeżeli ustawodawca nie dokonał zróżnicowania ze względu na właściciela nieruchomości domniemywać należy, iż bez znaczenia jest fakt między jakimi podmiotami następuje wzajemne rozliczenie. Obowiązek pobierania opłat dotyczy każdego.

Powyższe stanowisko ma swoje odzwierciedlenie w istniejącym orzecznictwie, np. wyroku II SA/Wr 1193/02 z dnia 6 września 2002 r. (OSS 2003/1/15) czy wyroku IV SA 889/97 z dnia 28 kwietnia 1999 r. (LEX Nr 47308).

Ponadto, organ nadzoru wskazuje, że w części graficznej Planu połączenie ulicy Polnej KD-02L (zbiorczej) z ulicą Lodową KD-01Z nie pokrywa się z połączeniem komunikacyjnym wskazanym w Studium. Jednocześnie treść § 32 ust. 2 pkt 5 informuje, iż szerokość ulic dojazdowych układu obsługującego z jezdnią 1x2 pasy ruchu, oznaczonych symbolami KD-06D – KD-21D została określona na rysunku Planu, natomiast na tym rysunku brak jest zwymiarowania części wymienionych wyżej ulic wraz z „sięgaczami” – np. KD-09D, KD-18D, KD-19D. Dodatkowo Rada Miejska w Załączniku Nr 1 do przedmiotowej uchwały nie oznaczyła legendy, a na niektórych obszarach planistycznych brak jest oznaczonych granic geodezyjnych poszczególnych działek.

Powyższe naruszenia prawa mają charakter istotny, dlatego też skutkują stwierdzeniem nieważności zapisów § 2 ust. 2 w części „gruntów rolnych kl. IV zlokalizowanych na terenie 5.2R/AG/MN/EE/Ls i”, § 6 ust. 1 w części „5.11M/Ls” i ust. 3 oraz ust. 5 w części „5.11M/Ls”, § 10 ust. 1 w części „5.4MN/Ls” i ust. 3 w części „5.4 MN/Ls”, § 16, § 30 pkt 5 w części „5.11M/Ls”, pkt 6 w części „5.11M/Ls” i pkt 7 oraz pkt 8, § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 30% w części „5.4MN/Ls” i w części „5.11M/Ls” (mimo właściwego określenia wysokości tej stawki) oraz § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 0% uchwały Nr LVII/675/06 Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Zawady w Białymstoku.

Na niniejsze rozstrzygnięcie służy gminie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku za pośrednictwem Wojewody Podlaskiego w terminie 30 dni od daty jego doręczenia.

WOJEWODA PODLASKI

/-/ Jan Dobrzyński

Otrzymuje:

Rada Miejska Białegostoku